kwatery w Polsce

Trasa Turystyczna Lębork- Łeba

12 June 2012r.

TRASA : Lębork — Bialogarda (15 km) — Wieko (18 km) — Łeba (29 km) Na całej trasie kursuje PKS. Z Lęborka wyjazd ul. Kossaka w kierunku pn. na drogę do Łeby. 2 km Nowa Wieś. Wieś, sklep, gosp., ośr. zdr. Jest to stara osada słowiańską, w której pobliżu, na wzniesieniu znajdował się gród obronny. Zachowało się tu kilka zabytkowych domów oraz stara zagroda (nr 123). Neogotycki kościół z 1847 r. Kilkaset metrów na wsch. od pn. krańca wsi wznosi się wzgórze Grodnik (57,7 m), na którym zapewne leżał wczesnośredniowieczny gród. 22 — Woj. gdańskie Tuż za wsią droga wspina się stromo na wysoczyznę i biegnie przez b. ładną okolicę. Na 7 km trasy odgałęzia się w prawo droga przez Maszewko do Ulini, w lewo do Janowic. Przy drodze do Ulini w odl. 1 fcm na wsch. od itrasy leży wieś Garczegórze. Jest to prastara osada, o czym mówią wykopaliska. We wsi zachowały się stare .stodoły, o konstrukcji ryglowej. Na cmentarzu późnobarokowy grobowiec w formie kaplicy. W odl. 5 km od trasy przy drodze odgałęziającej się w lewo leży wieś aanowice, starą oSaaa pomorska, wymieniona ok. 1340 r. Guok wsi PGR z dużym, murowanym dworem w rozległym, lecz zaniedbanym parku. Dwór barakowy z 1 pol. XVII w., przebudowany i rozbudowany ok. poł. XIX w. W parku klasycystyczny grobowiec. Wśród zabudowań dworskich 2 stare stodoły. We wsi kilka zabytkowych domów dwojaków dla isłużby dworskiej. Na cmentarzu przy drodze do Janowiczek stare nagrobki z polskimi nazwiskami. W pseudogotyckim kościele poewangeliclkim z 1882 r. cenny barokowy ołtarz i chrzcielnica z końca XVII w. Na zach. od wsi i PGR ciągnie się na przestrzeni ok. 1 km obniżenie terenu aż do podmokłej, obecnie meliorowanej doliny rzeki Łeby. Ok. 1 km na pn. od Janowic leży wioska Rozgorze, wzmiankowana w źródłach w 1392 r. We wsi późnoklasycystyczny dwór z ok. poł. XIX w. Z tego samego czasu czworaki. Z Rozgorza starą aleją dębów i jesionów można dojechać w kierunku pn. d,.i wsi Krępa Kaszubska. 12 km Krępa Kaszubska. Najdawniejsza wzmianka o Krępie w 1382 r. Najstarsza część wsi położona jest ok. 1,5 km od trasy. W środku wioski, przy skrzyżowaniu dróg rosną zasadzone niegdyś kręgiem liczne stare drzewa. Przy wylocie drogi na pd. do Rozgorza 2 granitowe głazy, podobne na pn. krańcu wioski przy drodze do wsi Gęś. 14 km Gęś (dawna siedziba Wejherów) mieścił się tu pod koniec wojny obóz koncentracyjny, ewakuowanych więźniów ze Stutthofu. 15 kirr Białogardu. Mała wioska leżąca tuż przy trasie, na skraju wysoczyzny opadającej stromo ku dolince Lędzieehow-skiej Strugi. Wioska posiada świetną przeszłość. Przez długi czas znajdował się tu silny gród, będący ośrodkiem władzy kasztelanii białogardzkiej i rezydencją kasztelana. W trzecim dziesięcioleciu XIII w. awansuje Białogarda do roli stolicy samodzielnego księstwa białogardzkiego. Niezależnym władcą okolicznych obszarów, które uzyskały później miano ziemi lęborskiej był najmłodszy syn gdańskiego księcia Mszezuja I, a brat Świętopełka II, Racibor, niezbyt chlubnie zapisany na kartach dziejów Pomorza Gdańskiego. Racibor objął wyznaczone przez ojca dziedzictwo przed 1229 r. i natychmiast przystąpił do wzmocnienia obronności grodu. Uczynił z niego potężną twierdzę, a następnie rozpoczął pustoszyć i grabić należącą do starszego brata ziemię słupską. Te wrogie poczynania wynikały z przynależności Racibora do skierowanego przeciw Świętopełkowi przymierza, do którego należał również biskup kujawski, książę na Lubiesze-wie Sambor II i inni. Świętopełk uporał się jednak z przeciwnikami, a pragnąc zupełnego bezpieczeństwa na zachodzie wyprawił się do Białogardy, zdobył i spalił gród, włączając równocześnie ziemie Racibora do swych posiadłości. Odtąd Świętopełk tytułuje się księciem Pomorza, Gdańska i Białogardy, niemniej w niektórych dokumentach zjawia się imię brata jako dziedzica księstwa białogardzkiego. Na kilka lat przed śmiercią, która nastąpiła ok. 1275 r. zaprzyjaźniony z Krzyżakami Racibor stał się członkiem Zakonu. Wynikły stąd pretensje krzyżackie do księstwa białogardzkiego, wysunięte w 11276 r. Z następnych lat mamy przekaz o białogardzkim wojewodzie Dobigniewie oraz wiadomość, iż w 1287 r. odbył się tutaj zwołany przez znany ród Swięców zjazd wielmożów pomorskich. Z chwilą zagarnięcia Pomorza przez Krzyżaków kończy się okres świetności Białogardy, a na widownię dziejową wchodzi Lębork, w którym mieści się w następnych wiekach ośrodek władzy nad dawną kasztelanią i' księstwem białogardzkim. Gród Racibora pustoszeje i popada stopniowo w ruinę, gdyż Zakon celowo likwidował dawne grody słowiańskie. Białogarda popada w zupełne niemal zapomnienie. Jedyną pozostałością z wczesnego średniowiecza jest doskonale zachowane grodzisko, położone na pn. od przykościelnego cmentarza. Rzuca się w oczy naturalna obronność grodu usytuowanego na wyniosłym, wysuniętym w bagnistą dolinę cyplu o wysokich do kilkudziesięciu metrów i urwistych zboczach. Od cokołu wysoczyzny oddzielony był teren grodu ogromną, ok. 8 m szeroką losą, wyraźnie jeszcze dotąd zaznaczającą się u podnóża potężnego wału, dziś jeszcze ok. 6 m wysokiego. Do grodu prowadził most zwodzony nad rowem i brama w pd.-zach. części założenia obronnego. U podnóża zamkowego wzniesienia, po pn. jego stronie, stał, wzmiankowany w 1296 r. młyn, poruszany wodą Lędziechowskiej Strugi doprowadzoną kanałem, który istnieje do dziś i dostarcza wody do turbiny nowoczesnego młyna. 18 km Wicko. Wieś i PGR. Pierwsza wzmianka w 1402 r. W dużym parku murowany pałac z ok. poł. XIX w., później przebudowany. W odl. 2 km na wsch. leży Skarszewo, w którym Zakład Naukowo-Badawczy prowadzi badania i doświadczenia rolnicze. 20 km Charbrowo. Wieś i PGR. Jest to stara osada kaszubska, którą książę Mszczuj II przekazał w 1286 r. biskupom kujawskim. Później przechodzi ona w ręce Wejherów, Krokowskich i innych. W rozległym parku wznosi się okazały dwór, którego środkowa część pochodzi z ok. 1660 r., oficyna pn. z 1844 r., a naprzeciwległe skrzydło wraz z wieżą z 1907 r. W parku znajduje się klasycystyczna kaplica grobowa zl poł. XIX wieku. W kaplicy znajduje się 13 trumien z okuciami, najstarsza z 1767 r. Bardzo malowniczo wygląda ładny, kryty gontem kościółek barokowy z 1669 r. Jego wyposażenie pochodzi przeważnie z XVIII w. Na cmentarzu liczne stare nagrobki z polskimi nazwiskami. Obok wieży rośnie potężny, ok. 600-letni d ą b. Niemieccy historycy notują, iż ludność tutejsza długo opierała się germanizacji, a kazania polskie wygłaszane tu były jeszcze w 2 poł. XIX w. , Na zach. od Charbrowa rozciągają się ogromne bagna i torfowiska. Przed kilkudziesięciu laty odkryta została kolo Charbrowa, na obszarze dawnego zalewu morskiego wczesnośredniowieczna łódź słowiańska. Niemcy nie chcąc ujawniać dowodu znakomitej umiejętności Słowian w dziedzinie szkulnictwa przysypali łódź ziemią. Wydobyto ją po ostatniej wojnie i umieszczono w Muzeum Pomorza Zachodniego w Szczecinie. Z Charbrowa trasa biegnie częściowo przez las, a następnie przez nizinny teren pojeziorny. 29 km Łeba (opis patrz trasa XIV, str. 245).

wakacje nad morzem, Lębork Łeba