kwatery w Polsce

wczasy, wakacje, urlop

  [1]  2  Następna >

Bałtyk 9 tyś lat p.n.e.

18 July 2012r.

Człowiek epoki kamienia bardzo powoli zdobywał niezbędne mu umiejętności, przyswajał zdobycze, które nam wydają się łatwe i normalne, a w tamtych odległych czasach stanowiły o zmianie trybu życia. Umiejętność sporządzenia garnka pozwalała na ugotowanie ciepłej strawy, a zapoznanie się z tkactwem dawało lżejszy od skór i wygodniejszy przyodziewek. Analizując wykopaliska pochodzące z osad epoki kamiennej możemy zaobserwować pewne okresy większego lub mniejszego postępu. Niektóre grupy znały łuk i możemy sądzić, że utrzymywały się przede wszystkim z łowów; w tych gromadach oswojono najpierw psa. W innych broń ta zanika, pojawiają się natomiast prymitywne narzędzia do uprawy roli. Świadczą o tym znaleziska ziaren zbóż, w tym pszenicy,


Bałtyk - epoka żelaza

18 July 2012r.

Od około 650 r. p.n.e. rozpoczyna się epoka żelaza. Wyroby z tego metalu nie wyparły całkowicie ani brązu, ani kamienia. Ludzie ówcześni, mimo że doceniali użyteczność i przydatność nowego metalu nie zawsze mieli środki na uzyskanie go. Wiele czasu musiało upłynąć nim opanowano technologię obróbki rudy żelaznej, przeważnie darniowej. Pierwsze narzędzia z nowego materiału ustępowały swoją jakością wyrobom dawnym. Pewną rolę mógł grać także konserwatyzm nieobcy ludziom tych czasów. W omawianym okresie powstają pierwsze osady otoczone wałem, domy mieszkalne znajdowały się w jego obrębie. Wał miał za zadanie bronić mieszkańców przed napadami sąsiadów. Ludzie stanowili wówczas wielkie rody. Więzią były związki krwi.


Okres wędrówki ludów na pomorzu

18 July 2012r.

Okres wędrówki ludów (375—600) charakteryzuje się zerwaniem kontaktów poprzez dawny szlak bursztynowy prowadzący znad środkowego Dunaju przez Bramę Morawską, Śląsk, Wielkopolskę do ujścia Wisły i na Sambię; nie oznacza to, że ludność od dawien dawna zasiedlająca te tereny wyemigrowała. Potomkowie dawnych tutejszych mieszkańców nadal posługiwali się tokarką przy obróbce bursztynu (np. skarb z Toliszczka z VI w.), lecz trudno ich kulturę wyodrębnić, tym bardziej że pojawiają się zabytki ze Skandynawii


Życie na Pomorzu cz 2

18 July 2012r.

Rodzina składała się przeciętnie z 4—5 osób. Mężczyzna zajmował się uprawą roli, jeżeli był rolnikiem, lub rzemiosłem, jeżeli znał jakiś zawód, kobieta prowadziła dom. W okresie żniw w osadach wiejskich podobnie jak i dziś wszyscy szli w pole do pracy. W długie wieczory kobiety przędły i tkały, mężczyźni naprawiali narzędzia, wykonywali też inne prace należące do zakresu ich czynności. Pożywienie nie było szczególnie urozmaicone. Żywności dostarczało rolnictwo, zbieractwo, łowiectwo i rybołówstwo. Podstawowym składnikiem utrzymania były na ogół pokarmy roślinne, mięso i ryłby stanowiły ważny, ale chyba uzupełniający składnik dań. Najważniejszą rolę odgrywało proso przyrządzane jakto kasza lub prażucha zapiekana w płaskich naczyniach albo też robiono bryje i polewki


Pomorze XIII w

18 July 2012r.

Narastanie stosunków feudalnych godziło przede wszystkim w chłopi — członków dawnych wspólnot. Narzucano itm daniny i powinności. Daniny mogły być różne. Oddawane w bydle nazywano narzazem, daniny w zbożu określano jako poradne lub i powołowe, radiem bowiem nazywano taki kawałek ziemi, który można było uprawić za pomocą tego narzędzia, zaprzężone właśnie w woły. Do ciężarów na rzecz księcia należały też różne [posługi, jak budowa i naprawa grodów, gdzie przebywała książęca drużyna; stróża, czyli pilnowanie jego umocnień i budynków przed pożarem i nagłą napaścią. Osobnym obowiązkiem były posługi w czasie łowów książęcych na wielkiego zwierza, a więc uczestnictwo w nagonce, rozwożenie sieci, którymi otaczano rewir polowania. Osobną, a bardzo uciążliwą, powinnością było dostarczanie podwód tak drużynie książęcej, jak i jego urzędnikom. Brak dbałości ludzi


Czasy zaboru Pomorza Gdańskiego

18 July 2012r.

Do czasu zaboru Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków niewątpliwie istniały na terenie ziemi puckiej następujące osady książęce: Mrzezino (1178), Wieś Pucka (ok. 1224), Góra (1236), Karwia (1274), Żelisitrzewo (1279), Zagórze (1283), Wielka Wieś (1284), Brzyn (1284), Brudzewo (1285), Mieroszyno (1286), Celbowo (1296), Połchowo (przed 1303). Podane w nawiasach daty pierwszej wzmianki źródłowej nie mogą służyć jako wskazówka dla oznaczenia czasu faktycznego powstania danej osady. Na przykład Wieś Pucka, o której informacja pochodzi z 1224 r., powstała niewątpliwie Wcześniej, na pewno na długo przed rokiem 1217, kiedy spisano ten dokument, w którym (książę mówi, że cofa darowiznę tej wsi klasztorowi oliwskiemu,


Gospodarka Pomorza gdańskiego w czasach zaborów

18 July 2012r.

Na terenie ziemi puckiej na pierwszy plan wysuwa się rybołówstwo, a to z tego przede wszystkim względu, że na innych ziemiach polskich nie spotykamy tej gałęzi gospodarstwa rozwiniętej w takim stopniu. Rzeki, jeziora, a przede wszystkim wody otwartego morza i zatoki były bardzo rybne, nic więc dziwnego, że je eksploatowano. Rybołówstwo śródlądowe było uprawiane podobnie jak w całym kraju za pomocą sieci, pułapek, bodorów (ości) oraz przez robienie przegród na rzekach, czyli tzw. jazów. Najważniejszą jednak rolę w ziemi puckiej spełniało rybołówstwo morskie i zatokowe, dostarczające gatunków ryb nieznanych, a bardzo wysoko cenionych przez mieszkańców całego kraju. Podstawą dla niego były stacje rybackie pełniące rolę punktów zbornych dla rybaków, przystani dla łodzi, placów dla rozwieszania sieci, składnic narzędzi połowu, a zarazem stanowisk urzędników książęcych, którzy kontrolowali pracę rybaków i pobierali daniny.


Strona 1 z 2,   [1]  2  Następna >