wczasy, wakacje, urlop
13 June 2013r.
Gdynia, Rumia — Celbowo W lewo ku zach. Kanał Portowy, tu w basenie IV i V odbywa się przeładunek drobnicy. Na nabrzeżach basenu IV olbrzymie składy, chłodnia portowa, d. łuszczarnia ryżu, olejarnia i spichlerze zbożowe. Za tymi basenami Stocznia im. Komuny Paryskiej. Dysponuje ona suchym dokiem, w którym można budować statki o nośności 105 000 ton. W budowie nowy suchy dok do budowy zbiornikowców o nośności 250 000 t. W dzielnicy Grabówek kompleks budynków Wyższej Szkoły Morskiej.
13 June 2013r.
WŁADYSŁAWOWO — JASTRZĘBIA GÓRA — KARWIA — ŻARNOWIEC. 31 km, droga drugorzędna. Do Karwi droga prowadzi wzdłuż wybrzeża morskiego. — 3 km Cetniewo, osada nadmorska z ładną plażą, obecnie część Władysławowa. Ośrodek Przygotowań Olimpijskich. W sąsiedztwie rezerwat "Białe Wydmy" ze słonoroślami. — 4 km Chłapowo, d. wieś kaszubska i letnisko nadmorskie, obecnie część Władysławowa. Od wsi prowadzi do morza wąwóz. Koło jego wylotu w urwistym brzegu w poł. XIX w. była czynna kopalnia węgla brunatnego. W latach sześćdziesiątych w rejonie Puck — Chłapowo odkryto najbogatsze w kraju pokłady soli kamiennej i potasowej. Piękna plaża. We wsi urodził się kaszubski rybak-pisarz, A. Necel (1902-76).
13 June 2013r.
GDAŃSK —ŁEBA 107 km, droga drugorzędna. Trasa biegnie przez najbardziej pofalowaną i najwyżej wzniesioną część Pojezierza Pomorskiego, Pojezierze Kaszubskie oraz przez Wybrzeża Słowińskie i Kaszubskie. Łeba leży nad j. Łebsko (7530 ha), jednym z największych jezior w Polsce, typu mierzejowego, oddzielonym od morza ruchomymi wydmami. Trasa prowadzi przez interesujący region etnograficzny (Kaszuby). JASIEŃ — ŻUKOWO — (SZYMBARK) — KARTU:
22 August 2013r.
ZWYCIĘSTWO STOSUNKÓW FEUDALNYCH NA POMORZU ZACHODNIM (1124—1295) Stosunkowo najobfitszy dział stanowią źródła dokumentowe, sporządzone przez książąt i biskupów jako przedstawicieli grupy panującej, już to w związku z ich działalnością polityczną, już to działalnością osadniczą. Na wzmiankę zasługują zwłaszcza liczne nadania ziemi, renty gruntowej, immunitetów, solanek i in. Natomiast dokumenty lokacyjne wsi, z wyszczególnieniem uprawnień i ciężarów ludności chłopskiej, są bardzo rzadkie. Zachowało się również bardzo niewiele akt do organizacji skarbowej państwa. Z ważniejszych należy wymienić taryfy celne z roku 1159, 1253—1278 (Szczecin), 1278 (Gryfia).
22 August 2013r.
KSZTAŁTOWANIE SIĘ WCZESNOFEUDALNEGO PAŃSTWA ZACHODNIOPOMORSKIEGO (1124—1220) 1. Charakterystyka krajobrazu naturalnego i kulturalnego Na początku XII wieku z górą połowę powierzchni kraju pokrywały jeszcze lasy i zarosłe moczary. Jednakże zwarte, bezludne łub bardzo słabo zaludnione puszcze występowały tylko w niektórych okręgach, o warunkach szczególnie niekorzystnych dla osadnictwa. Przykładowo można" tu wymienić Puszczę Goleniowską i Puszczę Wkrzańską, okalające od południa Zalew Szczeciński. Podobny charakter miały również niektóre części zachodnich puszcz pogranicznych w okolicach Jeziora Morzyckiego (niem. Muritz See), Templina, Angermunde, a także strefa zandrów w dorzeczu Drawy i Gwdy. Na pozostałych obszarach tereny leśne tworzyły szachownicę z większymi czy mniejszymi przestrzeniami, zajętymi przez osadnictwo rolnicze.
23 August 2013r.
Misja polska na Pomorzu Zachodnim (1124—1128) Utrzymanie zwierzchnictwa Polski na Pomorzu Zachodnim wymagało ściślejszego włączenia tej dzielnicy w organizację wczesnofeudalnego państwa Piastów. Dopóki Pomorze pozostawało pogańskie, istniało stałe za-grożenie przez roszczenia podnoszone ze strony pogranicznych biskupów i margrabiów niemieckich. W dogodnej chwili mogły one doprowadzić do podporządkowania tego kraju niemieckiej organizacji kościelnej i politycznej, a w następstwie do wyparcia polskich wpływów politycznych.,
23 August 2013r.
TWORZENIE SIĘ WSPÓLNOTY USTROJOWEJ POMORZA ZACHODNIEGO Z POLSKĄ 1, Promieniowanie ustroju polskiego na Pomorze Zachodnie Ustrój wczesnofeudalnego państwa pomorskiego kształtował się według wzorów zaczerpniętych z monarchii piastowskiej. Naczelna władza należała do księcia. Obowiązywała zasada dziedziczności tronu, przy czym do następstwa uprawnieni byli wszyscy męscy członkowie dynastii. W wypadku istnienia kilku spadkobierców rządzili oni podówczas bądź to wspólnie (np. w latach 1153—1160, 1187—1216), bądź też przez dokonanie podziału kraju. W tym drugim wypadku zazwyczaj jeden z książąt dzielnicowych pozostawał w pewnym stosunku zależności od drugiego (np. w latach 1160—1180).